Ruimte huren

Welkom bij Zelfregiecentrum Nijmegen - Voor iedereen die meer grip op het leven wenst

Waarom het zo leuk is om mee te doen aan een Mindful Walk

‘Wat ik alleen al zo heerlijk vind aan de Mindful Walks met Susan is dat zij vooraf voor ons al de mooiste paadjes en weggetjes heeft uitgezocht. Deze weken langs de Waal, de Bison Baai, de Hortus of in het prachtige park Brakkenstein, het Goffert Park of in het bos van Heumensoord.

Ik ken die plekken zelf ook wel. Maar dat ik op deze ochtenden dus totaal geen aandacht hoef te besteden aan het kiezen en onthouden van de weg, of hoef te letten op de tijd! Dat is een luxe.

Dat scheelt meteen al zo ontzettend veel energie, die dus dan vrijkomt om veel bewuster te ervaren. Wat ik zie, hoor, ruik en voel: het kan zo helemaal binnenkomen.

Het is werkelijk of ik op vakantie ben in mijn eigen stad Nijmegen. Of ik met een gids iets heel bijzonders meemaak. Het is verrassend hoe ontzettend mooi en bijzonder alles wordt!

Wandelen doen we in stilte. Daarbij vertragen we ons tempo. Dat is eigenlijk het voornaamste van wat we doen. Stil worden en tempo vertragen. En we richten onze aandacht, al naar Susan voorstelt, op bijvoorbeeld de adem, de voeten, geluiden of het gevoel.

Deze ‘slow motion’ brengt ons naar binnen. Laat ik vertellen wat er met mij dan gebeurt.

Het is of alles me toevalt. De natuur is ineens een verbazingwekkend, onvoorstelbaar groot geschenk. Zo totaal anders dan wanneer ik met een bepaald doel in mijn hoofd op weg ben of druk pratend van plaats A naar plaats B loop.

Susan geeft ons gedurende de ochtenden steeds wisselende, kleine en vooral ook eenvoudige opdrachten. Het is nooit moeilijk, meer een aanwijzing waarop we onze aandacht gaan leggen. Het is bovenal een manier dus om uit het hoofd te gaan. Uit onze dagelijkse stroom van voortdurende gedachten, waardoor we worden afgeleid van wat werkelijk om ons heen is.

Is de gevraagde focus om wat voor reden dan ook afleidend voor het moeiteloos in de natuur zijn, dan mogen we het ook net zo goed laten varen. En gewoon weer onze aandacht op onze voeten of adem, richten. Al naar gelang het beste past. Het gaat allemaal even natuurlijk.

Een opdracht kan zijn gedurende een minuut of tien heel bewust onze aandacht bij het lopen te houden. Dus bij het afwikkelen van de voet: vanaf de hak, middenvoet en tenen, het scharnier van de knieën.

Ook kan het zijn dat we ons alleen op geluiden richten met onze aandacht.

Het is verwonderlijk hoe ik dan ineens veel meer hoor. Natuurlijke geluiden als de eigen adem, maar ook de wind en vogels. Spelende kinderen. Blaffende honden. Maar ook gewone stadse geluiden, als werkverkeer, een ambulance. Alles komt anders, vooral nieuwer en vooral ook levendiger binnen.

Het zintuig voelen kan ook extra in de aandacht staan. De eigen stemming, fijn of niet, fysieke of psychische ongemakken. Alles mag er altijd gewoon zijn zonder oordeel. De zon of de wind op het gezicht in dit najaar. Heerlijk! Maar het had dus even goed ook een regenbui kunnen zijn.

Af en toe stoppen we om bijvoorbeeld iets langer, een minuut of tien, iets te bekijken. Dat kan een boom zijn. Maar ook een hek of bruggetje in het landschap.

Eerst staan we op grotere afstand. Daarna steeds dichterbij. Tot we tot slot de boom, het hek of de brug ook mogen aanraken. Bij de boom zijn dat de bast, de stam. De takken, bladeren, vruchten.

Vanuit de rust waarop we de boom al genaderd zijn, wordt dat een haast heilige ontmoeting met een wezen dat respect afdwingt, vanwege de schoonheid. kracht of leeftijd. Dit omdat zo’n boom er al zolang staat, op die vaste plek daar, met de wortels diep in de aarde verankerd. De boom maar het hek of het bruggetje hebben ineens een eigen karakter.

Opmerkelijk is hoeveel meer ik ineens zie, en hoeveel intenser ik gewaarword door deze manier van beschouwen. Het is ook of ik mezelf terugvind.

Als we, zoals gebruikelijk, een kop thee drinken in de natuur, ook in stilte, voelt dat heel gemakkelijk, rustig en vanzelfsprekend.

Er wordt wel eens kort wat uitgewisseld, hoor! Maar waar het een discussie dreigt te worden, worden we door Susan met een kort woord meteen terug gebracht naar de directe ervaring in het hier en nu.

Voor mij klopte alles aan deze wandelingen de afgelopen weken.

We hadden het geluk dat de zon steeds scheen. Dat was uiteraard erg aangenaam. Alles lijkt dan direct mooier. Maar zelfs wanneer het mistig zou zijn geweest, of misschien zelfs alleen grijs en regenachtig…

Dan nog heeft dat óók een eigen schoonheid.

Het is voor mij weer onomstotelijk duidelijk geworden. Hoe rustiger mijn geest is, hoe meer ik open sta om geluksmomenten te ervaren.

Op een van de ochtenden presenteerde een eekhoorn zich, zo bijzonder, minutenlang in onze kring. Als een volmaakte podiumkunstenaar rende hij rond ons, zichzelf voorstellend. Om vervolgens triomfantelijk zwaaiend met zijn lange staart als in de coulissen van de schouwburg te verdwijnen. Om ineens weer om hoog klimmend tegen de stam, even zichtbaar, zich onzichtbaar tussen de takken te verstoppen. Om dan weer in een roodbruine flits te voorschijn te schieten, definitief afscheid nemend nu. Verdwenen was hij, nu echt, naar ergens hoog in de kruin. Ons in verbazing achter latend. Dit was magisch…..

Een eekhoorn als Hans Klok die zegt aan het eind van zijn show. ‘Dag allemaal, misschien ooit eens tot ziens. En zéér bedankt voor Uw aandacht!’

Op deze ochtenden leek het of Susan een geheime afspraak had weten te maken met de natuur, zodat deze zich op de meest ideale manier kon tonen.

De tijd vloog. En tot op de minuut op tijd stonden we steeds, na een fantastische ochtend met elkaar, weer terug bij ons beginpunt. Ervaringen rijker. Vervuld en tot veel meer rust gekomen.

Vaak innerlijk glimlachend vertrok ik naar huis. Grinnikend vooral ook om het feit dat ik zo dichtbij, in een zo bekende omgeving, zo veel schoonheid en geluk had ervaren. Want, en dat is ergens ook een wat trieste grap: ‘Wat wordt het geluk vaak ver, en vooral ook buiten ons zelf gezocht. Terwijl het eigenlijk zó dichtbij te vinden is.’

Ik ben me er na deze ochtenden nog meer van bewust, Als we er maar bij stil staan, ons ervoor kunnen openen, biedt de natuur ons een enorme overvloed aan geschenken. Met als extra bonus ook nog innerlijke vrede en rust.

Susan helpt ons hierbij zo fantastisch met haar Mindful Walks.

Ik ben haar daar dan ook erg dankbaar voor.

Iedereen die zich door mijn ervaringen voelt aangesproken, is uitgenodigd bij de volgende stilte wandelingen. Ik zou zeggen: Maak gebruik van dit bijzondere aanbod van het Zelfregie Centrum. Het is een buitenkans.’

Tineke van der Vorst